دیوان حافظ/شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
| ۸۵ | شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت | روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت | ۹۵ | |||
| گوئی از صحبت ما نیک بتنگ آمده بود | بار بر بست و بگردش نرسیدیم و برفت | |||||
| بس که ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم | وز پیش سورهٔ اخلاص دمیدیم و برفت | |||||
| عشوه دادند که بر ما گذری خواهی کرد | دیدی آخر که چنین عشوه خریدیم و برفت | |||||
| شد چمان در چمن حسن و لطافت لیکن | در گلستان وصالش نچمیدیم و برفت | |||||
| همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم | ||||||
| کای دریغا بوداعش نرسیدیم و برفت | ||||||