دیوان حافظ/سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی

by حافظ

۴۸۸	سحرم هاتف میخانه بدولتخواهی			گفت بازآی که دیرینهٔ این درگاهی		۴۶۲
	همچو جم جرعهٔ ما[۱] کش که ز سرّ دو جهان			پرتو جام جهان بین دهدت آگاهی[۲]
	بر در میکده رندان قلندر باشند			که ستانند و دهند افسر شاهنشاهی
	خشت زیر سر و بر تارک هفت اختر پای			دست قدرت نگر و منصب صاحب جاهی
	سر ما و در میخانه که طرف بامش			بفلک بر شد و دیوار بدین کوتاهی
	قطع این مرحله بی همرهی خضر مکن			ظلماتست بترس از خطر گمراهی
	اگرت سلطنت فقر ببخشند ایدل			کمترین ملک تو از ماه بود تا ماهی[۳]
	تو دم فقر ندانی زدن از دست مده			مسند خواجگی و مجلس[۴] توران‌شاهی
		حافظ خام طمع شرمی ازین قصّه بدار
		عملت چیست که فردوس[۵] برین میخواهی

---

1. چنین است در خ س نخ، سایر نسخ: جرعهٔ می،
2. در بسیاری از نسخ اینجا بیت ذیل را علاوه دارند: با گدایان در میکده ای سالک راهبادب باش گر از سرّ خدا آگاهی،
3. خ ی اینجا بیت ذیل را علاوه دارند که در حقیقت از حیث معنی و مضمون و قافیه عین بیت ششم است و گویا یکی ازین دو بیت اصلاح و عبارة اخرای بیت دیگر بوده از خود خواجه و سپس بعضی نسّاخ هر دو را درین غزل ثبت کرده‌اند: گذرت بر ظلماتست بجو خضر رهیکه درین مرحله بسیار بود گمراهی،
4. خ: منصب،
5. چنین است در خ، سایر نسخ: مزدش دو جهان میخواهی،– نخ درین غزل بیت ذیل را علاوه دارد: فکر و اندیشه جمیلست کنون می‌بایدگوشوارش ز دُردانهٔ تورانشاهی،