دیوان حافظ/خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

by حافظ

۲۰۸	خستگانرا چو طلب باشد و قوّت نبود			گر تو بیداد کنی شرط مروّت نبود		۲۱۹
	ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی			آنچه در مذهب ارباب طریقت نبود
	خیره آن دیده که آبش نبرد گریهٔ عشق			تیره آن دل که درو شمع محبّت نبود
	دولت از مرغ همایون طلب و سایهٔ او			زانکه با زاغ و زغن شهپر دولت نبود
	گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن			شیخ ما گفت که در صومعه همّت نبود
	چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکیست			نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود
	حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه			هر که را نیست ادب لایق صحبت نبود