دیوان حافظ/حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

by حافظ

۱۸۲	حسب حالی ننوشتیّ و شد ایّامی چند			محرمی کو که فرستم بتو پیغامی چند		۱۳۵
	ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید			هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
	چون می از خم بسبو رفت و گل افکند نقاب			فرصت عیش نگه دار و بزن جامی چند
	قند آمیخته با گل نه علاج دل ماست			بوسهٔ چند برآمیز بدشنامی چند
	زاهد از کوچهٔ رندان بسلامت بگذر			تا خرابت نکند صحبت بدنامی چند
	عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو			نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند
	ای گدایان خرابات خدا یار شماست			چشم اِنعام مدارید ز اَنعامی چند
	پیر میخانه چه خوش گفت بدردی‌کش خویش			که مگو حال دل سوخته با خامی چند
		حافظ از شوق رُخ مهر فروغ تو بسوخت
		کامگارا نظری کن سوی ناکامی چند