| | | | | | |
| ۱۲۶ |
جان بی جمال جانان میل جهان ندارد |
|
هر کس که این ندارد حقّا که آن ندارد |
۱۴۷ |
| |
با هیچ‌کس نشانی زان دلستان ندیدم |
|
یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد |
|
| |
هر شبنمی در این ره صد بحر آتشینست |
|
دردا که این معمّا شرح و بیان ندارد |
|
| |
سرمنزل فراغت نتوان ز دست دادن |
|
ای ساربان فروکش کاین ره کران ندارد |
|
| |
چنگ خمیده قامت می‌خواندت بعشرت |
|
بشنو که پند پیران هیچت زیان ندارد |
|
| |
ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز |
|
مستست و در حق او کس این گمان ندارد |
|
| |
احوال گنج قارون کایّام داد بر باد |
|
در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد |
|
| |
گر خود رقیب شمعست اسرار ازو بپوشان |
|
کان شوخ سربریده بند زبان ندارد |
|
| |
کس در جهان ندارد یک بنده همچو حافظ |
|
| |
زیرا که چون تو شاهی کس در جهان ندارد |
|
