دیوان حافظ/تو بدری و خورشید تو را بنده شدست

by حافظ

ایضاً له

	تو بدری و خورشید ترا بنده شدست			تا بندهٔ تو شدست تابنده شدست
	زانروی که از شعاع نور رخ تو			خورشید منیر و ماه تابنده شدست[۱]

---

1. در مجمع الفصحا در شرح احوال قطران رباعی ذیل را که دارای عین همان قوافی رباعی متن است و باحتمال قوی اصل و اساس آن رباعی بوده بشاعر مزبور نسبت داده است: تابندهٔ آن رخان تابنده شدمهمچون سر زلفین تو تابنده شدمدر پیش تو ای نگار تا بنده شدمچون مهر فروزنده تابنده شدم،– در رباعی خواجه تابندهٔ اوّل مرکّب است از تا و بنده بمعنی عبد، و تابندهٔ دوّم مانند رباعی قطران بمعنی در پیچ و تاب رفته و از غم یا از رشک بر خود پیچان شده است، و تابندهٔ سوّم بمعنی فروزنده و درخشان و متلائی،–