| | | | | | |
| ۴۳۰ |
بصوت بلبل و قمری اگر ننوشی می |
|
علاج کی کنمت آخرالدّواء الکیّ |
۴۷۴ |
| |
ذخیرهٔ بنه از رنگ و بوی فصل بهار |
|
که میرسند ز پی رهزنان بهمن و دی |
|
| |
چو گل نقاب برافکند و مرغ زد هوهو |
|
منه ز دست پیاله چه میکنی هی هی |
|
| |
شکوه سلطنت و حسن[۱] کی ثباتی داد |
|
ز تخت جم سخنی مانده است و افسر کی |
|
| |
خزینه داری[۲] میراث خوارگان کفرست |
|
بقول مطرب و ساقی بفتوی دف و نی |
|
| |
زمانه هیچ نبخشد که باز نستاند |
|
مجو ز سفله مروّت که شیئه لا شی |
|
| |
نوشتهاند بر ایوان جنّة المأوی |
|
که هر که عشوهٔ دنیی خرید وای بوی |
|
| |
سخا نماند سخن طی کنم شراب کجاست |
|
بده بشادی روح و روان حاتم طی |
|
| |
بخیل بوی خدا نشنود بیا حافظ |
|
| |
پیاله گیر و کرم ورز و الضّمان علی |
|
