دیوان حافظ/بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

by حافظ

۱۱۳	بنفشه دوش بگل گفت و خوش نشانی داد			که تاب من به جهان طرّهٔ فلانی داد		۱۷۵
	دلم خزانهٔ اسرار بود و دست قضا			درش ببست و کلیدش بدلستانی داد
	شکسته وار بدرگاهت آمدم که طبیب			بمومیائی لطف توام نشانی داد
	تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش			که دست دادش و یاریّ ناتوانی داد
	برو معالجهٔ خود کن ای نصیحت گو			شراب و شاهد شیرین کرا زیانی داد
		گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت
		دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد