دیوان حافظ/ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس

از ویکی‌نبشته
۲۶۷  ای صبا گر بگذری بر ساحل رود ارس بوسه زن بر خاک آن وادی و مشکین کن نفس  ۲۷۱
  منزل سلمی که بادش هر دم از ما صد سلام پرصدای ساربانان بینی و بانگ جرس  
  محمل جانان ببوس آنگه بزاری عرضه دار کز فراقت سوختم ای مهربان فریاد رس  
  من که قول ناصحانرا خواندمی قول رباب گوشمالی دیدم از هجران که اینم پند بس  
  عشرت شبگیر کن می نوش کاندر راه عشق شبروانرا آشنائیهاست با میر عسس  
  عشقبازی کار بازی نیست ای دل سر بباز زانکه گوی عشق نتوان زد بچوگان هوس  
  دل برغبت می‌سپارد جان بچشم مست یار گر چه هشیاران ندادند اختیار خود بکس  
  طوطیان در شکّرستان کامرانی میکنند وز تحسّر دست بر سر میزند مسکین مگس  
  نام حافظ گر برآید بر زبان کلک دوست  
  از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس