| | | | | | |
| |
یا ملولا عن سلامی انت فی‌الدنیا مرامی |
|
کلما اعرضت عنی زدت شوقا فی غرامی |
|
| |
گر چه مه در عالم آرایی ز گیتی بر سر آمد |
|
کی تواند شد مقابل با رخت از ناتمامی |
|
| |
طوطی دستانسرا شد مطرب از بلبل نوایی |
|
مطرب بستانسرا شد طوطی از شیرین کلامی |
|
| |
پخته‌ئی کوتا بگوید واعظ افسرده دلرا |
|
کی ندیده دود از آتش ترک گرمی کن که خامی |
|
| |
صید گیسوئی نگشتی زان سبب ایمن ز قیدی |
|
دانه‌ی خالی ندیدی لاجرم فارغ ز دامی |
|
| |
درس تقوی چند خوانی خاصه بر مستان عاشق |
|
وز فضیلت چند گویی خاصه با رندان عامی |
|
| |
گر به بدنامی برآید نام ما ننگی نباشد |
|
زانکه بدنامی درین ره نیست الا نیک نامی |
|
| |
عارض بین خورده خون لاله در بستانفروزی |
|
قامتش بین برده دست از نارون در خوش خرامی |
|
| |
تاجداری نیست الا بر در خوبان گدایی |
|
پادشاهی نیست الا پیش مهرویان غلامی |
|
| |
ساکن دیر مغانرا از ملامت غم نباشد |
|
زانکه در بیت‌الحرام اندیشه نبود از حرامی |
|
| |
بت پرستان صورتش را سجده می‌آرند و شاید |
|
گر کند خواجو بمعنی آن جماعت را امامی |
|
