| | | | | | |
| |
یا رب ز باغ وصل نسیمی بمن رسان |
|
وین خسته را بکام دل خویشتن رسان |
|
| |
داغ فراق تا بکیم بر جگر نهی |
|
یک روز مرهمی بدل ریش من رسان |
|
| |
از حد گذشت ناله و افغان عندلیب |
|
بازش بشاخ سنبل و برگ سمن رسان |
|
| |
بفرست بوی پیرهن از مصر و یکنفس |
|
آرامشی بسا کن بیت الحزن رسان |
|
| |
از مطبخ نوال حبیب حرم نشین |
|
آخر نواله‌ئی به اویس قرن رسان |
|
| |
خورشید را بذره‌ی بی خواب و خور نمای |
|
گل را دگر بلبل شیرین سخن رسان |
|
| |
تا چند بینوا بزمستان توان نشست |
|
بوی بهار باز بمرغ چمن رسان |
|
| |
تا کی مرا بدرد فراق امتحان کنی |
|
از وصل مژده‌ای بمن ممتحن رسان |
|
| |
خواجو ز داغ و درد جدایی بجان رسید |
|
از غربتش خلاص ده و با وطن رسان |
|
