| | | | | | |
| |
یا رب این هدهد میمون ز کجا می‌آید |
|
ظاهر آنست که از سوی سبا می‌آید |
|
| |
بوی روح از دم جانبخش سحرمی‌شنوم |
|
یا دم عیسوی از باد صبا می‌آید |
|
| |
از ختن می‌رسد این نفحه‌ی مشکین که ازو |
|
نکهت نافه‌ی آهوی ختا می‌آید |
|
| |
می‌دهد نکهتی از مصر و دلم می‌گوید |
|
کاین بشیر، از بر گمگشته‌ی ما می‌آید |
|
| |
تا که در حضرت شه نام گدا می‌راند |
|
یا کرا در بر مه یاد سها می‌آید |
|
| |
در دلم می‌گذرد کاین دم جان پرور صبح |
|
زان دو مشگین رسن غالیه سا می‌آید |
|
| |
این چه پرده‌ست که این پرده‌سرا می‌سازد |
|
وین چه نغمه ست کزین پرده‌سرا می‌آید |
|
| |
تاب آن سنبل پرتاب کرا می‌باشد |
|
خواب آن نرگس پرخواب کرا می‌آید |
|
| |
آخر ای پیک همایون که پیام آوردی |
|
هیچ در خاطر شه یاد گدا می‌آید |
|
| |
ما از آن خال بدین حال فتادیم که مرغ |
|
دانه می‌بیند و در دام بلا می‌آید |
|
| |
خواجو ار اهل دلی سینه سپر باید ساخت |
|
پیش هر تیر که از شست قضا می‌آید |
|
