خواجوی کرمانی (غزلیات)/یارش نتوان گفت که از یار بنالد

by خواجوی کرمانی

	یارش نتوان گفت که از یار بنالد			واندل نبود کز غم دلدار بنالد
	گر بند نهد دشمن و گر پند دهد دوست			مشتاق گل آن نیست که از خار بنالد
	چون یار بدست آیدت از غیر چه نالی			کان یار نباشد که ز اغیار بنالد
	هر سوخته دلرا که زند لاف انا الحق			نبود سر یار ار ز سر دار بنالد
	در وصل حرم کی رسد آنکو ز حرامی			در بادیه و وادی خونخوار بنالد
	عیبی نبود گر ز جفای تو بنالم			بیمار هر آئینه ز تیمار بنالد
	بر گریه‌ی من ساغر می گرم بگرید			وز زاری من چنگ سحر زار بنالد
	دل در سر زلفت بفغان آمد و رنجور			دوری نبود گر بشب تار بنالد
	خواجو چو درین کار نداری سر انکار			آنرا مکن اقرار کز انکار بنالد