خواجوی کرمانی (غزلیات)/گل سوری دگر بجلوه گری
| گل سوری دگر بجلوه گری | می‌کند صید بلبل سحری | |||||
| بطراوت سمن رخان چمن | می‌برند آب لاله برگ طری | |||||
| بوی گیسوی یار می‌شنوم | یا نسیم بنفشه‌ی طبری | |||||
| گل بستان فروز دم نزند | پیش رخسار او ز خوش نظری | |||||
| بر درش بسکه دوست می‌خوانم | دوست می‌خواندم بکبک دری | |||||
| چون نویسم حدیث لعل لبش | قصب جامه‌ام شود شکری | |||||
| پیش چشمش حدیث نرگس مست | بود آهو و عین بی بصری | |||||
| مردم چشمم افکند بر زر | دمبدم لعل پاره‌ی جگری | |||||
| روزم از شب نمی‌شود روشن | بی رخ و زلف او ز بیخبری | |||||
| دیو در اعتقاد من آنست | که مرا منع می‌کند ز پری | |||||
| عمر خواجو بزخم تیر فراق | گشت دور از جمال او سپری | |||||