خواجوی کرمانی (غزلیات)/کی آمدی ز تتار ای صبای مشک نسیم

by خواجوی کرمانی

	کی آمدی ز تتار ای صبای مشک نسیم			بیا بیا که خوشت باد ای نسیم شمیم
	دگر مگوی حدیث از نعیم و ناز بهشت			بهشت منزل یارست و وصل یار نعیم
	چو روز حشر مرا از لحد برانگیزند			هنوز شعله زند آتشم ز عظم رمیم
	گمان مبر که تمنای بنده سیم و زرست			نسیم تست مراد من شکسته نه سیم
	فتاده است دلم در میان خون چون واو			کشیده زلف ترا در کنار جان چون جیم
	از آن مرا ز دهان تو هیچ قسمت نیست			که نیست نقطه‌ی موهوم قابل تقسیم
	بود بمعتقد عاقلان جهان محدث			برون ز عالم عشقت که عالمیست قدیم
	بهر دیار که زینجا سفر کنم گویم			خوشا نشیمن طاوس و کوه ابراهیم
	کنون چه فایده خواجو ز درس معقولات			که در ازل سبق عشق کرده‌ئی تعلیم