خواجوی کرمانی (غزلیات)/کیست که گوید ببارگاه سلاطین
ظاهر
کیست که گوید ببارگاه سلاطین | حال گدایان دلشکستهی مسکین | |||||
سوختهئی کو که خون ز دیده ببارد | از سر سوزم چو شمع بر سر بالین | |||||
در گذر ای باغبان که بلبل سرمست | باز نیاید به غلغل تو ز نسرین | |||||
با رخ بستان فروز ویس گلندام | کس نبرد نام گل بمجلس رامین | |||||
کی برود گر هزار سال برآید | از سرفرهاد شور شکر شیرین | |||||
عاشق صادق کسی بود که نخواهد | ملکت کسری بجای مهر نگارین | |||||
شمسهی چین نیست در تصور اورنگ | جز رخ گلچهر ماهروی خورآئین | |||||
مرغ دل از زلف دلبران نبرد جان | کبک نیابد امان ز چنگل شاهین | |||||
منکر خواجو مشو که اهل نظر را | روی بتان قبله است و کیش مغان دین |