خواجوی کرمانی (غزلیات)/که می‌رود که پیامم به شهریار رساند

by خواجوی کرمانی

	که می‌رود که پیامم به شهریار رساند			حدیث بنده‌ی مخلص بشهریار رساند
	درود دیده‌ی گوهر نثار لعل فشانم			بدان عقیق گهر پوش آبدار رساند
	دعا و خدمت میخوارگان بوقت صبوحی			بدان دو نرگس میگون پرخمار رساند
	ز راه لطف بجز باد نوبهار که باشد			که حال بلبل بیدل بنوبهار رساند
	اگر بنامه غم روزگار باز نمایم			کسی که نامه رساند بروزگار رساند
	هوا گرفتم و جانرا بدست آه سپردم			ببوی آنکه چو بادش بدان دیار رساند
	تنم ز ضعف چنان شد که بادش ار برباید			بیک نفس بسر کوی آن نگار رساند
	ولی بمنزل یاران نسیم باد بهاران			گمان مبر که ز خاکم بجز غبار رساند
	مگر برید صبا اشتیاق نامه‌ی خواجو			بکوی یار کند منزل و بیار رساند