خواجوی کرمانی (غزلیات)/چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران
ظاهر
چو چشم خفته بگشودی ببستی خواب بیداران | چو تاب طره بنمودی ببردی آب طراران | |||||
ترا بر اشک چون باران من گر خنده میآید | عجب نبود که در بستان بخندد غنچه از باران | |||||
چو فرهاد گرفتاران بگوشت میرسد هرشب | چه باشد گر رسی روزی بفریاد گرفتاران | |||||
طبیب ار بیندت در خواب کز رخ پرده برداری | ز شوق چشم رنجورت بمیرد پیش بیماران | |||||
الا ای شمع دلسوزان چراغ مجلس افروزان | بجبهت ماه مه رویان بطلعت شاه عیاران | |||||
بقد سرو سرافرازان برخ صبح سحر خیزان | بخط شام سیه روزان بشکر نقل میخواران | |||||
ز ما گر خردهئی آمد بزرگی کن و زان بگذر | که آن بهتر که بر مستان ببخشایند هشیاران | |||||
ز ارباب کرم لطفی و رای آن نمیباشد | که ذیل عفو میپوشند بر جرم گنه کاران | |||||
کسی حال شبم داند که چون من روز گرداند | تو خفته مست با شاهد چه دانی حال بیداران | |||||
بقول دشمن ار پیچم عنان از دوست بیدینم | که ترک دوستی کفرست در دین وفاداران | |||||
بگو ای پیر فرزانه که شاگردان میخانه | برون آرند خواجو را بدوش از کوی خماران |