| | | | | | |
| |
چو هست قرب حقیقی چه غم ز بعد مزار |
|
نظر بقربت یارست نی بقرب دیار |
|
| |
چو زائران حرم را وصال روحانیست |
|
تفاوتی نکند از دنو و بعد مزار |
|
| |
رسید عمر بپایان و داستان فراق |
|
ز حد گذشت و بپایان نمی‌رسد طومار |
|
| |
بباغ بلبل خوش نغمه سحر خوان بین |
|
که روز و شب سبق عشق می‌کند تکرار |
|
| |
بیا که حلقه نشینان بزمگاه الست |
|
زدند بر در دل حلقه‌ی در خمار |
|
| |
بکش جفای رقیب ار حبیب می‌خواهی |
|
کنار گل نبری گر کنی کناره ز خار |
|
| |
چه هجر و وصل مساویست در حقیقت عشق |
|
اگر ز هجر بسوزی بساز و وصل انگار |
|
| |
درست قلب من ار شد شکسته باکی نیست |
|
بحکم آنکه روان می‌رود درین بازار |
|
| |
بروی خوب وی آنکس نظر کند خواجو |
|
که پشت بر دو جهان کرد و روی بر دیوار |
|
