خواجوی کرمانی (غزلیات)/چو دستان برکشد مرغ صراحی
ظاهر
چو دستان برکشد مرغ صراحی | برآید نوحهی مرغ از نواحی | |||||
قدح در ده که چشم مست خوبان | قد اتضحت لنا ای اتضاح | |||||
الا والله لا اسلو هواهم | ولا اصبوالی قول اللواح | |||||
ملامت میکنندم پارسایان | الام الام فی حب الملاح | |||||
کجا قول خردمندان کنم گوش | که سکران نشنود گفتار صاحی | |||||
عدولی عن محبتهم فسادی | و موتی فی مضار بهم صلاحی | |||||
دلم جان از گذار دیده درباخت | ولیس علیسه فیه من جناح | |||||
زهی از عنبر سارا کشیده | رقم بر گرد کافور رباحی | |||||
مغلغلة الی مغناک منی | هنا من مبلغ شروی الریاح | |||||
چه مشک آمیزی ای جام صبوحی | چه عنبر بیزی ای باد صباحی | |||||
تهب نسائم و الورق ناحت | و شوقنی الصبوح الی الصباح | |||||
بده ساقی که گل برقع برافکند | وفاح الروض و ابتسم الاقاحی | |||||
ز میخواران کسی را همچو خواجو | ندیدم تشنه بر خون صراحی |