خواجوی کرمانی (غزلیات)/چون ترک من سپاه حبش برختن زند
| چون ترک من سپاه حبش برختن زند | از مشگ سوده سلسله بر نسترن زند | |||||
| کار دلم چو طره‌ی مشگین مشگ بیز | برهم زند چو سنبل تر بر سمن زند | |||||
| گر بگذرد بچین سر زلف او صبا | هر لحظه دم ز نافه‌ی مشگ ختن زند | |||||
| لعلش بگاه نطق چو گوهرفشان شود | صد طعنه بر طویله‌ی در عدن زند | |||||
| در آرزوی عارض و بالاش عندلیب | هنگامه بر فراز گل و نارون زند | |||||
| هر شب فضای کوی تو خلوتسرای ماست | آری اویس نوبت عشق از قرن زند | |||||
| ای باغبان ز غلغل بلبل عجب مدار | سلطان گل چو خیمه بصحن چمن زند | |||||
| خواجو چو زیر خاک شود در هوای تو | از سوز سینه آتش دل در کفن زند | |||||