| | | | | | |
| |
وقتست کز ورای سراپرده‌ی عدم |
|
سلطان گل بساحت بستان زند علم |
|
| |
دریا فکنده ذیل بغلتاق فستقی |
|
هر دم عروس غنچه برون آید از حرم |
|
| |
از کلک نقشبند قضا در تحیرم |
|
کز سبزه بر صحیفه‌ی بستان زند رقم |
|
| |
آثار صنع بین که بتاثیر نامیه |
|
هر دم لطیفه‌ئی بوجود آید از عدم |
|
| |
صحن چمن ز زمزمه‌ی بلبل سحر |
|
گردد پر از ترنم زیر و نوای بم |
|
| |
از آب چشمه تیره شود چشمه‌ی حیات |
|
وز صحن باغ رشگ برد گلشن ارم |
|
| |
جعد بنفشه بین ز نسیم سحرگهی |
|
همچون شکنج طره خوبان گرفته خم |
|
| |
گر در چمن بخنده درآید گل در روی |
|
باور مکن که او بدوروئیست متهم |
|
| |
نرگس چو شوخ دیدگی از سر نمینهد |
|
نازک دلست غنچه از آن می‌شود دژم |
|
| |
بیچاره لاله هست دلش در میان خون |
|
گوئی ز دست باد صبا می‌برد ستم |
|
| |
بر سرو سوسن از چه زبان می‌کند دراز |
|
آزاده راز طعن زبان آوران چه غم |
|
| |
خواجو چو سرو تا نکنی پیشه راستی |
|
نتوان نهاد در ره آزادگی قدم |
|
| |
بخرام سوی باغ که چون لعل دلبران |
|
عیسی دمست نکهت انفاس صبحدم |
|
| |
و اطراف بوستان شده از سبزه و بهار |
|
همچون بساط مجلس فرمانده عجم |
|
| |
بر یاد بزم آصف جمشید مرتبت |
|
بر کف نهاده لاله‌ی دلخسته جام جم |
|
