خواجوی کرمانی (غزلیات)/همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند

by خواجوی کرمانی

	همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند			از خبر رفتیم و ما را بیخبر بگذاشتند
	بر میان از مو کمر بستند و این شوریده را			همچو موی آشفته بر کوه و کمر بگذاشتند
	بر سر راه اوفتادم تا ز من بر نگذرند			همچو خاک ره مرا بر رهگذر بگذاشتند
	شمع را در آتش و سوز جگر بگداختند			طوطی شیرین سخن را بی شکر بگذاشتند
	بلبل شوریده دلرا از چمن کردند دور			طوطی شیرین سخن را بی شکر بگذاشتند
	پیشتر رفتیم و ما را نیشتر بر جان زدند			وینچنین با ریش و زخم نیشتر بگذاشتند
	بی غباری از چه ما را خاک راه انگاشتند			بی خطایی از چه ما را در خطر بگذاشتند
	کار خواجو زیر و بالا بود چون دور فلک			کار او را بین که چون زیر و زبر بگذاشتند