خواجوی کرمانی (غزلیات)/نکهت روضه‌ی خلدست که می‌بیزد مشک

by خواجوی کرمانی

	نکهت روضه‌ی خلدست که می‌بیزد مشک			یا از آن حلقه زلفست که می‌ریزد مشک
	خیزد از چین سر زلف تو مشک ختنی			وین سخن نیست خطا زانکه ز چین خیزد مشک
	خون شود نافه‌ی آهوی تتاری ز حسد			کان مه از گوشه‌ی خورشید درآویزد مشک
	آن چه نعلست که لعل تو برآتش دارد			وین چه حالست که حالت ز مه انگیزد مشک
	گر نخواهد که کشد گرد مهت گرد عبیر			از چه رو خط تو با غالیه آمیزد مشک
	زلف عنبر شکن از روی تو سر می‌پیچید			چکند ز آتش اگر زانکه نپرهیزد مشک
	همچو خواجو نکشد سر ز خطت مشک ختا			چون خط سبز تو بر برگ سمن بیزد مشک