خواجوی کرمانی (غزلیات)/نسیم باد بهاری وزید خیز ندیم

by خواجوی کرمانی

	نسیم باد بهاری وزید خیز ندیم			بیار باده که جان تازه می‌شود ز نسیم
	مریض شوق نباشد ز درد عشقش باک			قتیل عشق نباشد ز تیغ تیزش بیم
	گر از بهشت نگارم عنان بگرداند			بروز حشر من و دوزخ عذاب الیم
	ز خاک کوی تو ما را فراق ممکن نیست			چنانکه فرقت درویش از آستان کریم
	کمان بسیم بسی در جهان بدست آید			نه همچو آن دو کمان هلال شکل و سیم
	چنین که بر رخ زردم نظر نمی‌فکنی			معینست که چشمت نه بر زرست و نه سیم
	کنونکه بلبل باغ توام غنیمت دان			که مرغ باز نیاید بشیانه مقیم
	اگر چه پشه نیارد شدن ملازم باز			مرا بمنزل طاوس رغبتیست عظیم
	ز آهم آتش نمرود بفسرد آندم			که در دلم گذرد یاد کوه ابراهیم
	نسیم باد صبا گر عنان نرنجاند			پیام من که رساند بدوستان قدیم
	بیا و خیمه بصحرای عشق زن خواجو			که طبل عشق نشاید زدن بزیر گلیم