| | | | | | |
| |
مه چنین دلستان نمی‌افتد |
|
سرو از اینسان روان نمی‌افتد |
|
| |
زان دهان نکته‌ئی نمی‌شنوم |
|
که یقین درگمان نمی‌افتد |
|
| |
هیچ از او در میان نمی‌آید |
|
که کمر در میان نمی‌افتد |
|
| |
عجب از پادشه که سایه‌ی او |
|
بر سر پاسبان نمی‌افتد |
|
| |
نام دل در نشان نمی‌آید |
|
تیر از او برنشان نمی‌افتد |
|
| |
عشق سریست کافرینش را |
|
چشم فکرت برآن نمی‌افتد |
|
| |
کشتی ما چنان شکست کز او |
|
تخته‌ئی بر کران نمی‌افتد |
|
| |
نرود یک نفس که از دل من |
|
دود در آسمان نمی‌افتد |
|
| |
چشم من تا نمی‌فتد پر اشک |
|
دیده پر ناردان نمی‌افتد |
|
| |
مرغ دل تا هوا گرفت و رمید |
|
باز با آشیان نمی‌افتد |
|
| |
خامه چون شرح می‌دهد غم دل |
|
کاتشش در زبان نمی‌افتد |
|
| |
گشت خواجو مریض و چشم طبیب |
|
هیچ برناتوان نمی‌افتد |
|
