| | | | | | |
| |
من بقول دشمنان هرگز نگیرم ترک دوست |
|
کز نکورویان اگر بد در وجود آید نکوست |
|
| |
گر عرب را گفتگوئی هست با ما در میان |
|
حال لیلی گو که مجنون همچنان در جستجوست |
|
| |
چون عروس بوستان از چهره بگشاید نقاب |
|
بلبل ار وصف گل سوری نگوید هرزه گوست |
|
| |
گر چه جانان دوست دارد دشمنی با دوستان |
|
دشمن جان خودست آنکس که برگردد ز دوست |
|
| |
همچو گوی ارزانکه سرگردان چوگان گشته‌ئی |
|
سر بنه چون در سر چوگان هوای زخم گوست |
|
| |
کاشگی از خاک کویش من غباری بودمی |
|
کانکه او را آبروئی هست پیشش خاک کوست |
|
| |
چشمه‌ی جانبخش خضرست آن که آبش جانفرانست |
|
روضه‌ی بستان خلدست این که بادش مشکبوست |
|
| |
چون صبا حال پریشانی زلفت شرح داد |
|
هیچ می‌دانی کز آنساعت دلم در بند اوست |
|
| |
با تو خواجو را برون از عشق چیزی دیگرست |
|
ورنه در هر گوشه ماهی سرو قد لاله روست |
|
