خواجوی کرمانی (غزلیات)/مرا ز هجر تو امید زندگانی کو

by خواجوی کرمانی

	مرا ز هجر تو امید زندگانی کو			در آرزوی توام لذت جوانی کو
	اگر نه عمر منی رسم بیوفایی چیست			و گر زمانه نی شرط مهربانی کو
	میان بادیه‌ی غم ز تشنگی مردم			زلال مشربه‌ی عذب شادمانی کو
	ز جام لعل سمن عارضان سیمین بر			می مروق نوشین ارغوانی کو
	درون مصطبه در جسم جام مینایی			ز دست یار سبک روح روح ثانی کو
	میست کاب حیاتست در سیاهی شب			چو خضر وقت توئی آب زندگانی کو
	وجود خاکی ما پیش از آنکه کوزه کنند			بگوی فاش که آن کوزه‌ی نهانی کو
	گرفت این شب دیجورم از ستاره ملال			فروغ شعشعه‌ی شمع آسمانی کو
	مگر ز درد دلم بسته شد رهش ور نی			طلیعه‌ی نفس صبح کامرانی کو
	صبا بگوی که تسکین جان آدم را			نسیم روضه‌ی فردوس جاودانی کو
	برون ز کون و مکانست گر چه پروازم			خروش شهپر طاوس لا مکانی کو
	فتاده بر دو جهان پرتو تجلی دوست			صفیر بلبل بستان لن ترانی کو
	چو بانگ و ناله‌ی خواجو فتاده در ره عشق			غریو دمدمه‌ی کوس کاروانی کو