خواجوی کرمانی (غزلیات)/مدتی شد که درین شهر گرفتار توایم
ظاهر
مدتی شد که درین شهر گرفتار توایم | پای بند گره طره طرار توایم | |||||
کار ما را مکن آشفته و مفکن در پای | که پریشان سر زلف سیه کار توایم | |||||
طرب افزای مقیمان درت زاری ماست | زانکه ما مطرب بازاری بازار توایم | |||||
گر کنی قصد دل خستهی یاران سهلست | ترک یاری مکن ای یار که ما یار توایم | |||||
تو بغم خوردن ما شادی و از دشمن دوست | هیچکس را غم ما نیست که غمخوار توایم | |||||
آخر ای گلبن نو رسته بستان جمال | پرده بگشای که ما بلبل گلزار توایم | |||||
تا ابد دست طلب باز نداریم از تو | زانکه از عهد ازل باز طلبکار توایم | |||||
بده ای لعبت ساقی قدحی باده که ما | مست آن نرگس مخمور دلازار توایم | |||||
آب برآتش خواجو زن و ما را مگذار | بر سر خاک بخواری که هوا دار توایم |