پرش به محتوا

خواجوی کرمانی (غزلیات)/ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم

از ویکی‌نبشته
خواجوی کرمانی (غزلیات) از خواجوی کرمانی
(ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم)
  ما جرعه چشانیم ولی خضر و شانیم ما راه نشینیم ولی شاه نشانیم  
  ما صید حریم حرم کعبه قدسیم ما راهبر بادیه‌ی عالم جانیم  
  ما بلبل خوش نغمه‌ی باغ ملکوتیم ما سرو خرامنده‌ی بستان روانیم  
  فراش عبادتکده‌ی راهب دیریم سقای سر کوی خرابات مغانیم  
  گه ره بمقیمان سماوات نماییم گاه از سرمستی ره کاشانه ندانیم  
  از نام چه پرسید که بی نام و نشانیم وز کام چه گوئید که بی کام و زبانیم  
  هر شخص که دانید که اوئیم نه اوئیم هر چیز که گوئید که آنیم نه آنیم  
  آن مرغ که بر کنگره عرش نشیند ماییم که طاوس گلستان جنانیم  
  هر چند که تاج سر سلطان سپهریم خاک کف نعلین گدایان جهانیم  
  داود صفت کوه بصد نغمه بنالد هر گه که زبور غم سودای تو خوانیم  
  خواجو چو کند شرح غم عشق تو املا از چشم گهربار قلم خون بچکانیم