| | | | | | |
| |
ماه من مشک سیه در دامن گل می‌کند |
|
سایبان آفتاب از شاخ سنبل می‌کند |
|
| |
گر چه از روی خرد دور تسلسل باطلست |
|
خط سبزش حکم بر دور تسلسل می‌کند |
|
| |
هرگز از جام می لعلش نمی‌باشد خمار |
|
می پرستی کو ببادامش تنقل می‌کند |
|
| |
راستی را شاخ عرعر می‌درفشد همچو بید |
|
کان سهی سرو روان میل تمایل می‌کند |
|
| |
جادوی چشمش قلم در سحر بابل می‌کشد |
|
سبزی خطش سزا در دامن گل می‌کند |
|
| |
آنکه ما را می‌تواند سوختن درمان ما |
|
می‌تواند ساختن لیکن تغافل می‌کند |
|
| |
گفت اگر کام دلت باید ز وصلم جان بده |
|
می‌دهم گر لعل جان بخشش تقبل می‌کند |
|
| |
در برم دل همچو مهر از تاب لرزان می‌شود |
|
چون فراق آنمه تابان تحمل می‌کند |
|
| |
نرگسش گوید که فرض عین باشد قتل تو |
|
جان برشوة می‌دهم گر این تفضل می‌کند |
|
| |
ای گل ار برگ نوای بلبل مستت بود |
|
باد پندار ار صبا انکار بلبل می‌کند |
|
| |
گر ندارد با دل سرگشته‌ی خواجو نزاع |
|
هندوی زلفش چرا بر وی تطاول می‌کند |
|
