| | | | | | |
| |
عشق آن بت ساکن میخانه می‌گرداندم |
|
جان غمگین در پی جانانه می‌گرداندم |
|
| |
آشنایی از چه رویم دور می‌دارد ز خویش |
|
چون ز خویش و آشنا بیگانه می‌گرداندم |
|
| |
ترک رومی روی زنگی موی تازی گوی من |
|
هندوی آن نرگس ترکانه می‌گرداندم |
|
| |
بسکه می‌ترساند از زنجیر و پندم می‌دهد |
|
عاقل بسیار گو دیوانه می‌گرداندم |
|
| |
دانه‌ی خالش که بر نزدیک دام افتاده است |
|
با چنان دامی اسیر دانه می‌گرداندم |
|
| |
آتش دل هر شبی دلخسته و پر سوخته |
|
گرد شمع روش چون پروانه می‌گرداندم |
|
| |
آرزوی گنج بین کز غایت دیوانگی |
|
روز و شب در کنج هر ویرانه می‌گرداندم |
|
| |
با خرد پیمان من بیزاری از پیمانه بود |
|
ویندم از پیمان غم پیمانه می‌گرداندم |
|
| |
من بشعر افسانه بودم لیکن این ساعت بسحر |
|
نرگس افسونگرش افسانه می‌گرداندم |
|
| |
اشتیاق لعل گوهر پاش او در بحر خون |
|
همچو خواجو از پی دردانه می‌گرداندم |
|
