| | | | | | |
| |
طوبی لک ای پیک صبا خرم رسیدی مرحبا |
|
بالله قل لحاشتی ما بال رکب قد سری |
|
| |
یاران برون رفتند و من در بحرخون افتاده‌ام |
|
طرفی علی هجرانهم تبکی و ما تغنی البکا |
|
| |
بار سفر بستند و من چون صید وحشی پای بند |
|
ساروا و من آماقنا اجروا ینا بیع الدما |
|
| |
افتان و خیزان میروم تاکی رسم در کاروان |
|
و الرکب قد ساروا الی الایحاد و الحادی حدا |
|
| |
محمل برون بردند و من چون ناقه میراندم ز پی |
|
قلبی هوی فی هوة و الدهر، ملق فی الهوی |
|
| |
چون تیره نبود روز من کز آه عالم سوز من |
|
مد الغمام سرادقا اعلی شماریخ الذری |
|
| |
راضی شدم کز کاروان بانگ درایی بشنوم |
|
اکبو و اقفوا اثرهم والعیس تحدی فی الزبی |
|
| |
چون محمل سلطان شرق از سوی شام آمد برون |
|
ریح الصبا سارت الی نجد و قلبی قد صبا |
|
| |
خواجو به شبگیر از هوا هر دم نوایی میزند |
|
والورق اوراق المنی یتلو علی اهل الهوی |
|
