خواجوی کرمانی (غزلیات)/شعاع چشمهی مهر از فروغ رخسارست
ظاهر
شعاع چشمهی مهر از فروغ رخسارست | شراب نوشگوار از لب شکر بارست | |||||
کمند عنبری از چنین زلف دلبندست | فروغ مشتری از عکس روی دلدارست | |||||
نوای نغمه مرغ از سرود رود زنست | شمیم باغ بهشت از نسیم گلزارست | |||||
چه منزلست مگر بوستان فردوسست | چه قافلهست مگر کاروان تاتارست | |||||
چه لعبتست که از مهر ماه رخسارش | چو تار طره او روز من شب تارست | |||||
بسرسری سر زلفش کجا بدست آید | چو سر ز دست برون شد چه جای دستارست | |||||
تو یوسفی که فدای تو باد جان عزیز | بیا که جان عزیز منت خریدارست | |||||
بنقش روی تو هر آدمی که دل ندهد | من آدمیش نگویم که نقش دیوارست | |||||
چو چشم مست ترا عین فتنه میبینم | چگونه چشم تو در خواب و فتنه بیدارست | |||||
درون کعبه عبادت چه سود خواجو را | که او ملازم دردی کشان خمارست | |||||
عجب مدار ز انفاس عنبرآمیزش | که آن شمامه ئی از طبلههای عطارست |