| | | | | | |
| |
شام شکستگان را هرگز سحر نباشد |
|
وز روز تیره روزان تاریکتر نباشد |
|
| |
هر کو ز جان برآمد از دست دل ننالد |
|
وانکو ز پا درآمد در بند سر نباشد |
|
| |
پیر شرابخانه از باده‌ی مغانه |
|
تا بیخبر نگردد صاحب خبر نباشد |
|
| |
در بزم درد نوشان زهد و ورع نگنجد |
|
در عالم حقیقت عیب و هنر نباشد |
|
| |
هر کو رخ تو جوید از مه سخن نگوید |
|
وانکو قد تو بیند کوته نظر نباشد |
|
| |
در اشک و روی زردم سهلست اگر ببینی |
|
زانرو که چشم نرگس بر سیم و زر نباشد |
|
| |
یک شمه زین شمائل در شاخ گل نیابی |
|
یک ذره زین ملاحت در ماه و خور نباشد |
|
| |
مطبوع‌تر ز قدت سرو سهی نخیزد |
|
شیرین تر از دهانت تنگ شکر نباشد |
|
| |
چون عزم راه کردم بنمود زلف و عارض |
|
یعنی قمر به عقرب روز سفر نباشد |
|
| |
گفتم دل من از خون دریاست گفت آری |
|
همچون دل تو بحری در هیچ بر نباشد |
|
| |
گفتم که روز عمرم شد تیره گفت خواجو |
|
بالاتر از سیاهی رنگی دگر نباشد |
|
