خواجوی کرمانی (غزلیات)/سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل

by خواجوی کرمانی

	سپیده دم که برآمد خروش بانگ رحیل			برفت پیش سرشک من آب دجله و نیل
	جهان ز گریه‌ام از آب گشت مالامال			ز سوز سینه‌ام آتش گرفت میلامیل
	هلاک من چو بوقت وداع خواهد بود			بقصد جان من ای ساربان مکن تعجیل
	مگر بشهر شما پادشه منادی کرد			که هست خون غریبان مباح و مال سبیل
	کشندگان گرفتار قید محنت را			مواخذت نکند هیچکس بخون قتیل
	طواف کعبه عشق از کسی درست آید			که دیده زمزم او گشت و دل مقام خلیل
	بگفتگوی رقیب از حبیب روی متاب			رضای خصم بدست آر و غم مخور ز وکیل
	گر از لبم شکری می‌دهی ز طره بپوش			چرا که کفر نماید کرم بنزد بخیل
	زبور عشق تو خواجو برآن ادا خواند			که روز عید مسیحا حواریان انجیل