خواجوی کرمانی (غزلیات)/ز جام عشق تو عقلم خراب می‌گردد

by خواجوی کرمانی

	ز جام عشق تو عقلم خراب می‌گردد			ز تاب مهر تو جانم کباب می‌گردد
	مرا دلیست که دائم بیاد لعل لبت			بگرد ساقی و جام شراب می‌گردد
	هلاک خود بدعا خواستم ولی چکنم			که دیر دعوت من مستجاب می‌گردد
	دلست کاین همه خونم ز دیده می‌بارد			پرست کافت جان عقاب می‌گردد
	تو خود چه آب و گلی کاب زندگی هردم			ز شرم چشمه‌ی نوش تو آب می‌گردد
	چو برتو می‌فکنم دیده اشگ گلگونم			ز عکس گلشن رویت گلاب می‌گردد
	بجام باده چه حاجت که پیر گوشه نشین			بیاد چشم تو مست و خراب می‌گردد
	عجب نباشد اگر شد سیاه و سودایی			چنین که زلف تو بر آفتاب می‌گردد
	چو بر درت گذرم گوئیم که خواجو باز			بگرد خانه‌ی ما از چه باب می‌گردد