خواجوی کرمانی (غزلیات)/روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی

by خواجوی کرمانی

	روی تو گر بدیدمی جان بتو بر فشاندمی			صبرم اگر مدد شدی دل ز تو واستاندمی
	چون تو درآمدی اگر غرقه‌ی خون نبودمی			بس که گهر بدیدگان در قدمت فشاندمی
	کاج نراندی ای صنم توسن سرکش از برم			تا ز دو دیده در پیت خون جگر نراندمی
	پای دل رمیده گر باز بدستم آمدی			ترک تو کردمی و خویش از همه وا رهاندمی
	نوک قلم بسوختی از دل سوزناک من			گرنه ز دیده دمبدم آب برو چکاندمی
	ضعف رها نمی‌کند ورنه ز آه صبحدم			شعله فروز چرخ را مشعله وانشاندمی
	خواجو اگر چو دود دل دست در آه من زدی			گر بزمین فرو شدی بر فلکش رساندمی