خواجوی کرمانی (غزلیات)/راه بی پایان عشقت را نیابم منزلی
| راه بی پایان عشقت را نیابم منزلی | قلزم پر شور شوقت را نبینم ساحلی | |||||
| نیست در دهر این زمان بی گفت و گویت مجمعی | نیست در شهر این نفس بی‌جست و جویت محفلی | |||||
| مهر رویت می‌نهد هر روز مهری بر لبی | چشم مستت می‌زند هر لحظه تیغی بر دلی | |||||
| چون کنم قطع منازل بی‌گل رخسار تو | لاله‌زاری گردد از خون دلم هر منزلی | |||||
| بر سر کوی غمت هر جا که پایی می‌نهم | بینم از دست سرشک دیده پایی در گلی | |||||
| رنگ رخسارت نمی‌بینم ببرگ لاله‌ئی | بوی گیسویت نمی‌یابم ز شاخ سنبلی | |||||
| کی بدست آید گلی چون آن رخ بستانفروز | یا سراید در چمن مانند خواجو بلبلی | |||||