خواجوی کرمانی (غزلیات)/دلم که حلقهی گیسوی یار میگیرد
ظاهر
دلم که حلقهی گیسوی یار میگیرد | درون حلقه نشستست و مار میگیرد | |||||
بهر کجا که روم آب دیده میبینم | که دامن من شوریده کار میگیرد | |||||
نگار تا ز من خسته دل کنار گرفت | ز خون دیده کنارم نگار میگیرد | |||||
غلام آن بت چینم که سرحد ختنش | طلایهی سپه زنگبار میگیرد | |||||
دو چشم آهوی روباه باز صیادش | بغمزه شیر دلانرا شکار میگیرد | |||||
چو یاد نرگس مست تو میکنم بصبوح | مرا ز غایت مستی خمار میگیرد | |||||
ز مشک چین چه خطا در وجود میآید | که خط سبز تو از وی غبار میگیرد | |||||
سرشک دیده که بر چشم کردهام جایش | چه اوفتاده که از من کنار میگیرد | |||||
چو دم ز نافهی زلف تو میزند خواجو | جهان شمامهی مشک تتار میگیرد |