خواجوی کرمانی (غزلیات)/دلم بی وصل جانان جان نخواهد
ظاهر
دلم بی وصل جانان جان نخواهد | که عاشق جان بی جانان نخواهد | |||||
دل دیوانگان عاقل نگردد | سر شوریدگان سامان نخواهد | |||||
روان جز لعل جان افزا نجوید | خضر جز چشمهی حیوان نخواهد | |||||
طبیب عاشقان درمان نسازد | مریض عاشقی درمان نخواهد | |||||
اگر صد روضه بر آدم کنی عرض | برون از روضهی رضوان نخواهد | |||||
ورش صد ابن یامین هست یعقوب | بغیر از یوسف کنعان نخواهد | |||||
اگر گویم خلاف عقل باشد | که مفلس ملکت خاقان نخواهد | |||||
کجا خسرو لب شیرین نجوید | چرا بلبل گل خندان نخواهد | |||||
دلم جز روی و موی گلعذاران | تماشای گل و ریحان نخواهد | |||||
بخواهد ریخت خونم مردم چشم | بلی دهقان بجز باران نخواهد | |||||
از آن خواجو از این منزل سفر کرد | که سلطانیه بی سلطان نخواهد |