خواجوی کرمانی (غزلیات)/دلم با مردم چشمت چنانست
| دلم با مردم چشمت چنانست | که پنداری که خونشان در میانست | |||||
| خطت سرنامه‌ی عنوان حسنست | رخت گلدسته‌ی بستان جانست | |||||
| شبت مه پوش و ماهت شب نقابست | گلت خود روی و رویت گلستانست | |||||
| گلستان رخت در دلستانی | بهشتی بر سر سرو روانست | |||||
| چرا خورشید روز افروز رویت | نهان در چین شبگون سایبانست | |||||
| کمان داران چشم دلکشت را | خدنک غمزه دایم در کمانست | |||||
| بساز آخر زمانی با ضعیفان | که حسنت فتنه آخر زمانست | |||||
| چرا خفتست چشم نیم مستت | ز مخموری تو گوئی ناتوانست | |||||
| ز زلفت موبمو خواجو نشانداد | از آن انفاس او عنبر فشانست | |||||