| | | | | | |
| |
دلبرا خورشیدتابان ذره‌ئی از روی تست |
|
اهل دلرا قبله محراب خم ابروی تست |
|
| |
تا شبیخون برد هندوی خطت بر نیمروز |
|
شاه هفت اقلیم گردون بنده‌ی هندوی تست |
|
| |
شهسوار گنبد پیروزه یعنی آفتاب |
|
بارها افتاده در پای سگان کوی تست |
|
| |
ذره‌ئی گفتم ز مهرت سایه از من برمگیر |
|
کافتاب خاوری در سایه‌ی گیسوی تست |
|
| |
نافه‌ی خشک ختن گر زانکه می‌خیزد ز چین |
|
زلف را بفشان که صد چین در شکنج موی تست |
|
| |
هر زمان نعلم در آتش می‌نهد زلفت ولیک |
|
جان ما خود در بلای غمزه‌ی جادوی تست |
|
| |
از پریشانی چو مویت در قفا افتاده‌ام |
|
نیکبخت آن زلف هندویت که هم زانوی تست |
|
| |
با تو چیزی در میان دارد مگر بند قبا |
|
زان سبب پیوسته او را تکیه بر پهلوی تست |
|
| |
نکهت انفاس خلدست این نسیم مشگ بیز |
|
یا ز چین طره‌ی مشکین عنبر بوی تست |
|
| |
گر ترا هر دم بسوئی میل ودل با دیگریست |
|
هر کجا خواجوست او را میل خاطر سوی تست |
|
