| | | | | | |
| |
در باز جان گر آرزوی جان طلب کنی |
|
بگذر ز سر اگر سر و سامان طلب کنی |
|
| |
در تنگنای کفر فرو مانده‌ئی هنوز |
|
وانگه فضای عالم ایمان طلب کنی |
|
| |
زخمی نخوردی از چه کنی مرهم التماس |
|
دردی نیافتی ز چه درمان طلب کنی |
|
| |
در مرتبت بپایه‌ی دربان نمی‌رسی |
|
وین طرفه‌تر که ملکت سلطان طلب کنی |
|
| |
خرمن بباد بر دهی از بهر گندمی |
|
وینم عجب که روضه‌ی رضوان طلب کنی |
|
| |
یکشب بکنج کلبه‌ی احزان نکرده روز |
|
از باد بوی یوسف کنعان طلب کنی |
|
| |
هر چوب کان ز دست شبانی در اوفتد |
|
زان معجزات موسی عمران طلب کنی |
|
| |
آئی بدیر و روی بگردانی از حرم |
|
و انفاس عیسی از دم رهبان طلب کنی |
|
| |
همچون خضر ز تیرگی نفس در گذر |
|
گر زانکه آب چشمه‌ی حیوان طلب کنی |
|
| |
خواجو چو وصل یار پریچهره یافتی |
|
دیوی مگر که ملک سلیمان طلب کنی |
|
