| | | | | | |
|
خیز و در بحر عدم غوطه خور و ما را بین |
|
چشم موج افکن ما بنگر و دریا را بین |
|
|
اگر از عالم معنی خبری یافتهئی |
|
برگشا دیده و آن صورت زیبا را بین |
|
|
چه زنی تیغ ملامت من جان افشانرا |
|
عیب وامق مکن و طلعت عذرا را بین |
|
|
حلقهی زلف چو زنجیر پریرویان گیر |
|
زیر هر موی دلی واله و شیدا را بین |
|
|
باغبان گر ز فغان منع کند بلبل را |
|
گو نظر باز کن و لاله حمرا را بین |
|
|
ای سراپرده بدستان زده بر ملک فنا |
|
علم از قاف بقا برکش و عنقا را بین |
|
|
گر بدل قائل آن سر و سهی بالایی |
|
سر برآر از فلک و عالم بالا را بین |
|
|
چون درین دیر مصور شدهئی نقش پرست |
|
شکل رهبان چکنی نقش مسیحا را بین |
|
|
دفتر شعر چه بینی دل خواجو بنگر |
|
سخن سحر چه گوئی ید بیضا را بین |
|