| | | | | | |
| |
خویش را در کوی بیخویشی فکن |
|
تا ببینی خویشتن بی خویشتن |
|
| |
جرعه‌ئی برخاک می خواران فشان |
|
آتشی در جان هشیاران فکن |
|
| |
هر کرا دادند مستی در ازل |
|
تا ابد گو خیمه بر میخانه زن |
|
| |
مرغ نتواند که در بندد زبان |
|
صبحدم چون غنچه بگشاید دهن |
|
| |
باد اگر بوی تو بر خاکم دمد |
|
همچو گل برتن بدرانم کفن |
|
| |
از تنم جز پیرهن موجود نیست |
|
جان من جانان شد و تن پیرهن |
|
| |
آنچنان بدنام و رسوا گشته‌ام |
|
کز در دیرم براند بر همن |
|
| |
سر عشق از عقل پرسیدن خطاست |
|
روح قدسی را چه داند اهرمن |
|
| |
جز میانش بر بدن یک موی نیست |
|
وز غم او هست یک مویم بدن |
|
| |
باغبان از ناله‌ی ما گومنال |
|
ما نه امروزیم مرغ این چمن |
|
| |
معرفت خواجو ز پیر عشق جوی |
|
تا سخن ملک تو گردد بی سخن |
|
