| | | | | | |
| |
خوشا صبح و صبوحی با همالان |
|
نظر بر طلعت فرخنده فالان |
|
| |
خداوندا بده صبری جمیلم |
|
که می‌نشکیبم از صاحب جمالان |
|
| |
خیالت این که برگردم ز خوبان |
|
چو درویش از در دریا نوالان |
|
| |
دلم چون گیسوی او بر کمر دید |
|
چو وحشی شد شکار کوه مالان |
|
| |
گهی کز کازرون رحلت گزینم |
|
بنالد از فغانم کوه نالان |
|
| |
غریبان را چرا باید که بینند |
|
بچشم منقصت صاحب کمالان |
|
| |
خطا باشد که چشم ترکتازت |
|
دل مردم کند یکباره نالان |
|
| |
مگر زلف تو زان آشفته حالست |
|
که در تابند ازو آشفته حالان |
|
| |
چنان مرغ دلم در قیدت افتاد |
|
که کبکان دری در چنگ دالان |
|
| |
عقاب تیز پر کی باز گردد |
|
بهر بازی ز صید خسته بالان |
|
| |
غزل خواجو بگوید بر غزاله |
|
مگر برآهوی چشم غزالان |
|
