خواجوی کرمانی (غزلیات)/خطت که کتابهی جمالست
ظاهر
خطت که کتابهی جمالست | سرنامهی نامه کمالست | |||||
ماهی تو و مشتریت مهرست | شاهی تو و حاجبت هلالست | |||||
آن خال سیاه هندو آسا | هندوچهی گلشن جمالست | |||||
از مویه تنم بسان مویست | وز ناله دلم بشکل نالست | |||||
آنجا که توئی اگر فراقست | اینجا که منم همه وصالست | |||||
در عالم صورت ار چه هجرست | در عالم معنی اتصالست | |||||
آنرا که نبوده است حالی | این حال بنزد او محالست | |||||
هر چند که مهر رازوالیست | مهر رخ دوست بی زوالست | |||||
خواجو که شد از غمت خیالی | گردل ز تو برکند خیالست |