خواجوی کرمانی (غزلیات)/خرم آنروز که از خطه‌ی کرمان بروم

by خواجوی کرمانی

	خرم آنروز که از خطه‌ی کرمان بروم			دل و جان داده ز دست از پی جانان بروم
	با چنین درد ندانم که چه درمان سازم			مگر این کز پی آن مایه‌ی درمان بروم
	منکه در مصر چو یعقوب عزیزم دارند			چه نشینم ز پی یوسف کنعان بروم
	بعد از این قافله در راه بکشتی گذرد			چو من دلشده با دیده‌ی گریان بروم
	گر چه از ظلمت هجران نبرم جان بکنار			چون سکندر ز پی چشمه‌ی حیوان بروم
	تا نگویند که چون سوسن ازو آزادم			همچو باد از پی آن سرو خرامان بروم
	چون سرم رفت و بسامان نرسیدم بی دوست			شاید اندر عقبش بی سر و سامان بروم
	اگرش دور مخالف به عراق اندازد			من به پهلو ز پیش تا به سپاهان بروم
	همچوخواجو گرم از گنج نصیبی ندهند			رخت بر بندم و زین منزل ویران بروم