خواجوی کرمانی (غزلیات)/حبذا پای گل و صبحدم و فصل بهار

by خواجوی کرمانی

	حبذا پای گل و صبحدم و فصل بهار			باده در دست و هوا در سر و لب بر لب یار
	بی رخ یار هوای گل و گلزارم نیست			زانکه با دست نسیم چمن و بوی بهار
	همه بتخانه‌ی چین نقش و نگارست ولیک			اهل معنی نپرستند مگر نقش نگار
	در دل تنگ من آمد غم و جز یار نیافت			اوست کاندر حرم عشق تو می‌یابد بار
	سکه روی مرا نقش نبینی زانروی			که درستست که چشمت نبود بر دینار
	خرم آنروز که من بوسه شمارم ز لبت			گر چه بیرون ز قیامت نبود روز شمار
	گفتی از لعل لبت کام بر آرم روزی			چون مراد من دلسوخته اینست برآر
	از میانت چو کمر میل کنارست مرا			گر چه بی زر ز میانت نتوان جست کنار
	گر بتیغش بزنی روی نپیچد خواجو			که دلش را سر یارست و تنش را سر دار